Roadtrip Perth - Darwin en 3 ziekenhuizen later

Hier moet een woord voor zijn! Kluns, lomp, motorisch gestoorde kip! Ik weet het echt niet meer! Het ene moment klauter ik door class 4 en 5 gorges in Karijini National Park, door spiderwalks, smalle gladde richeltjes over ijskoud water, een pool waar je een handrail voor nodig heb, genaamd Handrail Pool, en het volgende moment faalt mijn poging over een boom te klimmen op een class 3 (familie)wandeling en ik glij zo onderuit, meter naar beneden, met mn kop op een steen. GO JANE!!! :D Overal bloed natuurlijk, snee bij mijn wenkbrauw, puntje op mn hoofd, pijnlijke elleboog, geschrokken reisgenoten, gelukkig allemaal eind 20 dus wisten wat te doen, en 2 uur later in het ziekenhuis in Tom Price. Waar twee zusters bijna zeker dachten te weten dat mijn wenkbrauw gelijmd kon worden, maar toch even voor de zekerheid de dokter belden. Vervolgens moesten ze elkaar helpen met lijmen, en ze plakten het af op een manier die 'normaal wordt afgeraden maar in dit geval geen kwaad kan'??? Je zult begrijpen dat ik niet echt vertrouwen had in deze twee dames, en terecht! Twee dagen later was het ontstoken! Grmbl. En mijn arm? Niets mee gebeurd, zat een week in een mitella. Gisteren pas foto laten maken en er was geen 'obvious fracture', maar tijdens het fotograferen strekten de dokters mijn arm zo pijnlijk uit dat ik ook daar zo mijn twijfels over heb.

Maaaar ik ga wel vooruit moet ik zeggen! De eerste keer was het maar een simpele slide op een oversteek, maar dit keer was het al een stuk spectaculairder! De volgende wordt een gevecht met een krokodil, let op mijn woorden! Plus de plaats was een stuk beter, ik vind het niet zo erg herinnerd te worden aan dit mooie national park. Scheelt weer souvenirs kopen ook.

Okeee! 4 weken en 3 ziekenhuizen later zit ik dan eindelijk in Darwin, mijn favoriete dor- stad! Afgelopen zondag was de 1st of July, oftewel Territory Day! De dag dat the Northern Territory onafhankelijk werd, en dat houdt in: vuurweeeerk!!! Op het strand, de Mindil Markets vol goedkoop eten achter je, emotionele Ozzie stellen naast je, grote karren vuurwerk op het strand voor je en daarachter ook nog eens boten vol. Het vuurwerks dus een beetje zoals op Koninginnendag, maar dan beter! Deze goede sfeer was het enige wat mijn mening over Darwin een beetje omhoog heeft weten te krikken, tot de bekeuring.

Even zien, de laatste blog was Geraldton. De groep, zal ik nog even toelichten, bestond uit een extra Frans koppel met een auto, dus we waren met 2 Franse stellen, 2 Dutchies en 2 auto's. De eerste anderhalve week hebben we, behalve in de auto gezeten, naast dolfijnen gestaan in Monkey Mia, over stranden, bestaand uit enkel schelpen of kiezelstenen, gelopen op Shell en Pebble Beach, rond Coral Bay en Exmouth in Ningaloo Marine Park gesnorkeld met schildpadden, inktvissen, reef sharks, kwallen, Gill uit Finding Nemo, vele andere prachtige vissen en prachtig koraal, gekayakt naar de snorkelspots, teen open gehaald aan koraal zodat het een klein rood ballonnetje was voor een halve week, door Cape Range National Park gelopen en geklommen en veeele wallabies, vleermuizen, koeien, schapen en wat niet gezien! EN!!! Ik heb mijn eerste Redback Spider gezien toen ze in de auto van het Franse koppel wilde klimmen! Ze heeft het niet overleeft zullen jullie wel begrijpen. 5 maanden in Australie en maar een enkele Redback gezien! (afkloppenafkloppen!!!)

Na Cape Range NP gingen we naar het beste en mooiste National Park van Western Australia en, naar mijn mening, van heel Australie: Karijini National Park! Grote begraste heuvels met grote lange gorges. Kilometers lange gravelroads gingen traag en moeizaam met Denises Fort Falcon 2WD. 20 kilometer kostte een uur vol geschok en gewiebel. Kostmisselijk aangekomen bij de gorges stonden er uitdagende wandelingen op ons te wachten. Zoals ik al zei class 4 en 5, met alleen class 6 hoger, maar die zijn alleen toegestaan met begeleider. Naar beneden de gorges in, over richeltjes langs het ijskoude water, en ook dat ijskoude water in. Dan had je de spiderwalk, met twee wanden zo smal op elkaar dat je je armen en voeten er tegen moest afzetten en je voort moest bewegen om boven het water te blijven. Omdat mijn voeten nat waren en ik ze niet nat in mijn schoenen wilde proppen heb ik het merendeel van die walk op blote voeten afgelegd. Toen we uit de spiderwalk terug naar boven klommen liep ik achter een Ozzie aan waarvan ik dacht dat het een gids was, en ik dacht dat hij achter de Fransen aanliep. Beiden waren niet het geval en toen ik na een paar minuten eens om me heen keek om te kijken waar we waren, bleken we volledig off track te zitten. Denise achter me begon een beetje te stressen, ik was licht verward, en de Ozzie zei: 'it's not that bad mate, finding the track back easily mate, but shouldn't be doing that on bare feet mate', waarop ik antwoordde: 'Duuude, wouldn't be walking on bare feet if I knew we were gonna follow you and you got lost!!!' Na veel geklauter weer op de track terug gekomen, mijn voeten wonderbaarlijk genoeg nog heel. De Ozzie is op mysterieuze wijze verdwenen en hebben we nooit meer gezien. (Nah, niet echt).

De volgende dag was de dag van het 'ongeluk'. De eerdere walks bestonden uit nog een gorge en het afdalen van de rotsen voor een waterval. Min of meer rotsbeklimmen dus. Als toetje naar een simpele walk, met als moeilijkste over steentjes over het water balanceren terwijl je ook nog onder een boom (nee, andere boom) doorduikt. En op een simpele walk als dit gebeurde het, hoe ironisch...

Na het ziekenhuis was de West Coast trip al bijna over. De overgebleven gorge was niet zo indrukwekkend, maar ik nam ook een simpele walk. Naar Port Hedland gereden, afscheid genomen van de Fransen, en toen met Denise doorgereden naar Broome. In de nacht rijden wordt strikt afgeraden in heel Australie, en met goede reden. Normaal zijn het overstekende roos, dit keer waren het overstekende koeien en een steeds achter ons verdwijnende en verschijnende road train. En dat zijn me grote monsters! De road trains dan. Snel maar even gestopt langs een rest area. Na Broome te hebben verkend, en helaas in de avond een keer een wallabie te hebben doodgereden :(( (gelukkig reed ik niet, kan niet met mn arm!), een ander Frans stel opgepikt en de laaaaange weg naar Darwin begonnen. De 4 dagen die volgden bestonden uit volle dagen rijden, veel grote road trains, bosbranden, grasmaaiers langs de weg, kleine dorpjes waar niets te beleven viel, wallabies die je midden op de weg stonden op te wachten en vlak voor je passeert toch nog even naar de overkant wilden, het liefst voor je auto langs, en wat plekken die ik al op tour gezien had. De Kimberleys heb ik dus in mijn reis overgeslagen helaas. Alles is alleen te doen met 4WD, en die hadden we niet.

Nu dus in Darwin, en ik denk dat ik kan zeggen dat het echte reizen er nu wel op zit. Na 4 weken slapen in de auto, en af en toe een veel te krappe 2 persoons tent, kan ik vanacht eindelijk genieten van een echt bed! Ik zou eigenlijk nog 2 weken rond Darwin een wwoofingspot zoeken, maar aangezien dat niet kan met mijn arm, alles vol zit en het gewoon eigenlijk geen zin heeft, heb ik besloten mijn vlucht van Darwin naar Sydney te verzetten, asap naar Sydney te gaan en daar nog wat tijd door te brengen. Dat houdt in, IK KOM WAARSCHIJNLIJK EERDER NAAR HUIS!!! Wanneer kan ik nog niet zeggen, maar het zal eerder zijn dan 22 juli, als ik alles geregeld krijg.

Zie jullie snel weer dus!!!