Roadtrip Adelaide - Perth: eindeloos rechtdoor
Door: janeinkangoeroeland
Blijf op de hoogte en volg Jane
11 Juni 2012 | Australië, Geraldton
Twee weken! 4300 km! 4 random backpackers! 1 campervan!
Twee weken public showers (en het sneaken in betaalde campingdouches), bush toilets, Wolf Creeky rest areas, sneaky parkeerplaatsjes in het midden van kleine dorpes, stinkende auto en beperkte slaapruimte zo met zijn vieren in 1 campervan. Vooral bovenin slapen was erg plezierig en comfortabel, hoofd optillen was nauwelijks mogelijk, om even een idee te geven. In totaal 1 keer op een betaalde camping site gestaan, en dat bleek niet eens nodig, gezien het probleem met de auto niet aan de accu lag en we dus geen electra nodig hadden. Oplichters, alleen omdat het op de grens van South naar Western Australia lag.
Nu een week aan het wwoofen op een horse farm/ranch/paardenhotel in Currambine, near Joondalup, 35 ks ten noorden van Perth. Morgen op een roadtrip met 3 andere backpackers (Frans koppel en een Nederlandse meid, geen van hen nog ontmoet), up the West Coast, op weg naar DARWIN! (Waarom nou weer Darwin...). 4 tot 5 weken de tijd, op 18 juli mijn vlucht van Darwin naar Sydney, en twee dagen later van Sydney terug naar huis. Oftewel, ik kom de 22ste alweer thuis!
Ok, nu maar eens wat vertellen over de roadtrip. De groep bestond uit twee Duitse meiden, een Franse guy, en mezelf. Een aparte groep, maar het ging erg goed, er waren nauwelijks problemen. Plus, ik heb in tijden niet zo ontzettend veel lol gehad als de afgelopen twee tot drie weken! Vooral met de meiden, en het was heerlijk om de Fransman het leven zuur te maken, vooral omdat hij het uitlokte met zijn luie gedrag.
We zijn dus gestart in Adelaide en toen via meerdere kleine dorpjes, en grotere dorpen, maar nog steeds klein, naar de Coffin Bay gereden. Port Augusta, Port Lincoln en Coffin Bay waren de enige beetje bekende dorpjes onderweg. Naar National Park bij Coffin Bay. Door naar Bordertown, het 'dorp' tussen South en Western Australia, bestaand uit een oplichterige camping site en checkpoint. Gecheckt op voedsel enzo (en toch een potje honing mee weten te smokkelen). Toen over de Nullarbur gereden, onder andere over de 90 mile, 145 km, eindeloze, rechte weg. 145 km geen bocht te zien. De hele Nullarbur was een groot niets! Woestijn, met in de wijde omgeving geen leven te bekennen. Hier en daar een kraai, paste perfect in het plaatje.
Na de Nullarbur, ik denk 5 dagen na vertrek uit Adelaide, eindelijk aangekomen in bewoonde wereld, in het dorpje Esperance. Naar Cape le Grand National Park, helaas geen kangaroo OP het strand zien liggen. Alleen buiten het strand *zucht*. En veel emu's en roos over de WEG! Naar Albany, leuk dorpje, Denmark, en rond Walpole de Tree Top Walk gedaan, een walk over bruggen hoog tussen de hoge bomen, vandaar de naam Tree Top Walk. Nog naar andere bomen geweest, onder andere een boom met zo'n groot gat dat er makkelijk een campervan onder paste. Naar mederij (mede!), en toen alweer door naar Margaret River, een populair toeristisch plaatsje bekend om zijn wineries. Vanuit daar verder omhoog, tot we eindelijk, een dag voor we de auto moesten inleveren, in Perth aankwamen! Die dag doorgebracht in suburb Fremantle. Toen eindelijk in Perth, auto ingeleverd, en die avond het einde van de trip gevierd met een voor Tim Burton (naar mijn mening) teleurstellende, maar voor 'Twilight' parody zeer geslaagde film, genaamd 'Dark Shadows', geweest. De Fransman was geschokt door de slechtheid en shitheid, en zwoer nooit meer met ons mee naar de film te gaan. Die avond bleek verder nogal dood te zijn in de stad. De volgende dag met de meiden Perth verkend, en in de avond naar Careless Love, de Fransman ging, zoals beloofd, niet mee.
De volgende dag namen we afscheid van een van de Duitse meiden en de Fransman, de een ging op tour, de ander bleef in Perth tot hij naar Bali vertrok, en het andere duitse meisje en ik gingen op weg naar de horse farm/ranch/paardenhotel.
Christinen Equine Park is een plaats waar horseowners hun paarden kwijt kunnen en af en toe eens op ze komen rijden. Christine en Terry, de hosts, en wij, de helpxers/wwoofers, verzorgen de paarden in de tussentijd. Samen met het Duitse meisje Veronika, een Franse meid en twee Taiwanese guys die nauwelijks Engels spraken en na drie dagen, zonder een woord tegen iemand te zeggen, zijn vertrokken, voerden we de paarden, brachten ze binnen en buiten, deden we de rugs aan en af, mestten de stallen (14!) uit, en deden verder verschillende klusjes, zoals het voedsel voor de paarden gereed maken, de weiden netjes houden, etc. De accomodatie was een grote, ruime kamer boven de stallen, met meerdere grote bedden, tv, bank, erg knus. Met een aangrenzende hondenkennel en een lang weekend was het echter lastig slapen. Proestende paarden, huilende huskies en blaffende bastaards maakten slaap soort van onmogelijk. De hosts waren aardig, en zeer goede koks! Al het eten, de taarten, cakejes, lunch en diner zijn stuk voor stuk top. Met het harde, zware werk iedere dag voelde ik me ook nog eens niet ZO schuldig tijdens het eten van nog een extra stukje taart.
In onze vrij tijd liet Christine ons af en toe op een van haar paarden, genaamd Tim, rijden. Korte stukjes, 15 minuten ofzo. In toaal 3 keer gereden. Christine gaf instructies, en zo was ik in staat om, tijdelijk, een goed stukje te draven.
Verder kan ik nu wel van mezelf zeggen dat ik een pro ben geworden in het berijden van quad met trailer. En dan bedoel ik ook het inparkeren! (Ben best wel een beetje trots :) )
Update: nu voor de derde dag op de nieuwe roadtrip van Perth naar Darwin. Zwaar hondeweer, regen, storm, slapen in de auto, heerlijk! Gisteren naar de Pinnacle Desert, was lachen, en nu in het dorp Geraldton. De komende 3-5 weken dus op roadtrip door de middle of nowhere, naar het noorden en, hopelijk, het BETERE WEER!!!
Twee weken public showers (en het sneaken in betaalde campingdouches), bush toilets, Wolf Creeky rest areas, sneaky parkeerplaatsjes in het midden van kleine dorpes, stinkende auto en beperkte slaapruimte zo met zijn vieren in 1 campervan. Vooral bovenin slapen was erg plezierig en comfortabel, hoofd optillen was nauwelijks mogelijk, om even een idee te geven. In totaal 1 keer op een betaalde camping site gestaan, en dat bleek niet eens nodig, gezien het probleem met de auto niet aan de accu lag en we dus geen electra nodig hadden. Oplichters, alleen omdat het op de grens van South naar Western Australia lag.
Nu een week aan het wwoofen op een horse farm/ranch/paardenhotel in Currambine, near Joondalup, 35 ks ten noorden van Perth. Morgen op een roadtrip met 3 andere backpackers (Frans koppel en een Nederlandse meid, geen van hen nog ontmoet), up the West Coast, op weg naar DARWIN! (Waarom nou weer Darwin...). 4 tot 5 weken de tijd, op 18 juli mijn vlucht van Darwin naar Sydney, en twee dagen later van Sydney terug naar huis. Oftewel, ik kom de 22ste alweer thuis!
Ok, nu maar eens wat vertellen over de roadtrip. De groep bestond uit twee Duitse meiden, een Franse guy, en mezelf. Een aparte groep, maar het ging erg goed, er waren nauwelijks problemen. Plus, ik heb in tijden niet zo ontzettend veel lol gehad als de afgelopen twee tot drie weken! Vooral met de meiden, en het was heerlijk om de Fransman het leven zuur te maken, vooral omdat hij het uitlokte met zijn luie gedrag.
We zijn dus gestart in Adelaide en toen via meerdere kleine dorpjes, en grotere dorpen, maar nog steeds klein, naar de Coffin Bay gereden. Port Augusta, Port Lincoln en Coffin Bay waren de enige beetje bekende dorpjes onderweg. Naar National Park bij Coffin Bay. Door naar Bordertown, het 'dorp' tussen South en Western Australia, bestaand uit een oplichterige camping site en checkpoint. Gecheckt op voedsel enzo (en toch een potje honing mee weten te smokkelen). Toen over de Nullarbur gereden, onder andere over de 90 mile, 145 km, eindeloze, rechte weg. 145 km geen bocht te zien. De hele Nullarbur was een groot niets! Woestijn, met in de wijde omgeving geen leven te bekennen. Hier en daar een kraai, paste perfect in het plaatje.
Na de Nullarbur, ik denk 5 dagen na vertrek uit Adelaide, eindelijk aangekomen in bewoonde wereld, in het dorpje Esperance. Naar Cape le Grand National Park, helaas geen kangaroo OP het strand zien liggen. Alleen buiten het strand *zucht*. En veel emu's en roos over de WEG! Naar Albany, leuk dorpje, Denmark, en rond Walpole de Tree Top Walk gedaan, een walk over bruggen hoog tussen de hoge bomen, vandaar de naam Tree Top Walk. Nog naar andere bomen geweest, onder andere een boom met zo'n groot gat dat er makkelijk een campervan onder paste. Naar mederij (mede!), en toen alweer door naar Margaret River, een populair toeristisch plaatsje bekend om zijn wineries. Vanuit daar verder omhoog, tot we eindelijk, een dag voor we de auto moesten inleveren, in Perth aankwamen! Die dag doorgebracht in suburb Fremantle. Toen eindelijk in Perth, auto ingeleverd, en die avond het einde van de trip gevierd met een voor Tim Burton (naar mijn mening) teleurstellende, maar voor 'Twilight' parody zeer geslaagde film, genaamd 'Dark Shadows', geweest. De Fransman was geschokt door de slechtheid en shitheid, en zwoer nooit meer met ons mee naar de film te gaan. Die avond bleek verder nogal dood te zijn in de stad. De volgende dag met de meiden Perth verkend, en in de avond naar Careless Love, de Fransman ging, zoals beloofd, niet mee.
De volgende dag namen we afscheid van een van de Duitse meiden en de Fransman, de een ging op tour, de ander bleef in Perth tot hij naar Bali vertrok, en het andere duitse meisje en ik gingen op weg naar de horse farm/ranch/paardenhotel.
Christinen Equine Park is een plaats waar horseowners hun paarden kwijt kunnen en af en toe eens op ze komen rijden. Christine en Terry, de hosts, en wij, de helpxers/wwoofers, verzorgen de paarden in de tussentijd. Samen met het Duitse meisje Veronika, een Franse meid en twee Taiwanese guys die nauwelijks Engels spraken en na drie dagen, zonder een woord tegen iemand te zeggen, zijn vertrokken, voerden we de paarden, brachten ze binnen en buiten, deden we de rugs aan en af, mestten de stallen (14!) uit, en deden verder verschillende klusjes, zoals het voedsel voor de paarden gereed maken, de weiden netjes houden, etc. De accomodatie was een grote, ruime kamer boven de stallen, met meerdere grote bedden, tv, bank, erg knus. Met een aangrenzende hondenkennel en een lang weekend was het echter lastig slapen. Proestende paarden, huilende huskies en blaffende bastaards maakten slaap soort van onmogelijk. De hosts waren aardig, en zeer goede koks! Al het eten, de taarten, cakejes, lunch en diner zijn stuk voor stuk top. Met het harde, zware werk iedere dag voelde ik me ook nog eens niet ZO schuldig tijdens het eten van nog een extra stukje taart.
In onze vrij tijd liet Christine ons af en toe op een van haar paarden, genaamd Tim, rijden. Korte stukjes, 15 minuten ofzo. In toaal 3 keer gereden. Christine gaf instructies, en zo was ik in staat om, tijdelijk, een goed stukje te draven.
Verder kan ik nu wel van mezelf zeggen dat ik een pro ben geworden in het berijden van quad met trailer. En dan bedoel ik ook het inparkeren! (Ben best wel een beetje trots :) )
Update: nu voor de derde dag op de nieuwe roadtrip van Perth naar Darwin. Zwaar hondeweer, regen, storm, slapen in de auto, heerlijk! Gisteren naar de Pinnacle Desert, was lachen, en nu in het dorp Geraldton. De komende 3-5 weken dus op roadtrip door de middle of nowhere, naar het noorden en, hopelijk, het BETERE WEER!!!
